Ik heb een hekel aan verjaardagen. Zelfs het doen van de wekelijkse boodschappen vind ik nog minder erg. En mijn eigen verjaardag spant al helemaal de kroon. Wie heeft het ooit verzonnen, een verjaardagsfeest? Een jaartje overslaan zat er dit nu niet bij, het schijnt namelijk heel belangrijk te zijn als je 30(!) jaar bent geworden. En ja, daar hoort een feestje bij. Wel even zelf de boodschappen doen en hapjes maken uiteraard.
Aambeien en kaartspelletjes
Verjaardagen, je hebt ze in alle soorten en maten. Zitverjaardagen waarbij, als het even tegenzit, je een paar uur zit opgescheept met iemand die maar niet uitgepraat raakt over zijn/haar aanwezige aambeien. Verjaardagen waarbij er kaartspelletjes gedaan worden en als ik ergens ook nog een hekel aan heb, dan zijn het spelletjes. Maar dan heb ik het nog niet eens over de verjaardagen waarbij je wordt genegeerd. Puur omdat je niet bij ‘de groep’ hoort of omdat je niet voldoet aan de eisen die de aanwezige personen stellen aan iemand voordat ze tegen je gaan praten. Daar zit je dan, met je goeie gedrag. Met als enig gezelschap een kom chips en een lauwe cola. Je zit de minuten af te tellen totdat je vindt dat je naar huis mag. Wat doen we onszelf aan? Waarom dit geforceerde nepgedoe?
Ten huwelijk vragen
Ik ben van mening dat je best nog wel wat mis kunt lopen als je je niet openstelt voor anderen. Misschien kan juist deze persoon jou helpen aan jouw droombaan, verkopen zij dat huis waar jij al jaren verliefd langsfietst of is één van hun vrienden degene die jou 5 jaar later ten huwelijk gaat vragen. Je weet het niet. Maar als je er niets aan doet, dan weet je zeker dat je er nooit achter zult gaan komen.
‘Ik kom niet langs, het waait te hard’
Dan heb ik het nog niet eens over mijn eigen verjaardag. Ziek, zwak of misselijk, ja dan is bedrust het beste medicijn. Maar dit komt niet een half uur voordat het feest losbarst ‘ineens’ opzetten toch? En afzeggen omdat het hard regent of waait, tsja, je woont in Nederland, dat ben je wel gewend toch? En ‘ik ga het toch niet redden’ is al helemaal zo’n dooddoener.. (je moet dan zelf maar raden waarom iemand het niet gaat redden). Of nee, helemaal niets van je laten horen is nog erger. Daar zitten Meneer en ik dan, met véél te veel boodschappen en een overkill aan zelfgemaakte hapjes. Gaat dit nog goedkomen? Waarom hebben wij al deze moeite gedaan en hebben wij zelfs dé zomerstorm van 2015 getrotseerd om aan drank en voedsel te komen? Is dit het bewijs dat ik niet de enige ben die een hekel heeft aan verjaardagen? Of beter gezegd, aan mijn(!) verjaardag?
You Rock!
Maar er is toch ook nog iets positiefs te melden. De vrienden die dan toch hun gezicht laten zien en waarvan je weet hoeveel moeite zij hebben moeten doen om op jouw verjaardag te verschijnen, die sluit ik voor altijd in mijn hart. You Rock! Gelukkig zijn Meneer en ik gezegend met vrienden die altijd aanwezig zijn op onze feestjes, no matter what! En wat dan ook nog positief is, dat deze vrienden niet zo eenkennig en arrogant zijn. Lekker kletsen met Jan en Alleman en ook niet te beroerd om een hapje en drankje rond te brengen. Onze dank is groot! Jullie zijn een voorbeeld voor velen.
Verjaardagen.. Bij deze meld ik mij af voor elke komende verjaardag waar ik tegenop zie. Ik ben ziek, het regent pijpestelen en dus ga ik het niet redden. Amen.
_________________________________
Lees hier alle blogs van Marleen!
