Een tijdje geleden had ik een date met mister metro, zoals mijn vrienden en ik hem nu inmiddels noemen. Hij nodigde me uit om een filmpje bij hem thuis te komen kijken. En aangezien hij een “bekende” was zette ik mijn principe van ‘niet bij elkaar thuis afspreken op de eerste date’, aan de kant.
“Gaan we nog een kusje doen?”
Hij woonde leuk. Een mooi ingericht appartement met smaak. Zijn appartement was in ieder geval goed gekeurd. Check! We hadden een gezellig avond, we keken een film, deden een drankje en hadden goede gesprekken. Alleen echt heel aantrekkelijk vond ik hem niet. Hij was nogal behoorlijk vrouwelijk in z’n doen en laten. En of ik daar echt mee kon en wou dealen wist ik toen nog niet.
Maar ik heb geleerd dat je langzamerhand iemand heel leuk kan gaan vinden. Ik ben geen type van meteen opslag verliefd, bij mij moet zoiets groeien. Meestal krijg ik pas echt vlinders in m’n buik als het over is. Maar oké, we zaten dus samen op de bank toen hij vroeg: “Gaan we nog even een kusje doen?” met een hoog stemmetje en wat vrouwelijke bewegingen.
“You say what?”
You say what? Laat me niet lachen! Als je me wilt zoenen dan doe je dat gewoon. En als ik dat niet wil dan merk je dat vanzelf. Vraag me daarom ook niet waarom ik zei… “Uuhm ja, is goed hoor”. Waarschijnlijk omdat ik zo flabbergasted was van wat mij zojuist gevraagd werd. Niet zo zeer om wat er gevraagd werd maar de manier waarop. Dus we zoende wat en voor ik het wist waren daar de ongepaste betastingen voor een eerste zoen. Dus ik stapte op. Beloofde hem nog een appje te sturen als ik veilig thuis was en liep naar mijn auto.
Niet echt mijn type
Ik zat in deze periode heel erg in mijn “ik wil niet te kritsch zijn” fase. Dus op onze tweede date gingen we uiteten. Lekker veilig dacht ik, dan had hij tenminste niet de kans om me de hele tijd te zoenen. Alleen bij het terug lopen naar de auto dan, maar dat overleef ik nog wel. Tijdens ons etentje werd het mij steeds duidelijker, dit was echt zo niet mijn type. Misschien dat er dames zijn die een metroman wel kunnen hebben, maar het is gewoon niet mijn ding.
Nogal vrouwelijk
Hij hield van shoppen, uiterlijke verzorging, fashion, vrouwen programma’s en de bijbehorende films. Ging elke dag bij z’n moeder eten en besprak alles met z’n kapper. Hij vertelde en deed dingen waarvan ik alleen maar dacht: zit jij niet met het verkeerde geslacht aan tafel? Zijn hele familie en vrienden hadden mij al gecheckt op Facebook. Ik was “goedgekeurd”. Hartstikke lief natuurlijk, maar vertel het me niet. Ik laat ook mijn vriendinnen foto’s van mijn dates zien maar dat vertel ik ze dan vervolgens (natuurlijk) niet!
Toen we met kerst nogmaals contact hadden -want ik vind hem zeker niet onaardig- vroeg ik hem wat hij aan het doen was: “Ooh ik zit samen met mijn moeder en een doos tissues op de bank All you need is love te kijken.” met een huilde emoticon erachter. I just rest my case…
XOXO Thessa
_________________________________
Lees hier alle blogs van Thessa!
Yeah right….very funny.
Ik vind dat er een onderscheid is tussen een moederskind en een metroman