Suus: Effe mijn mojo kwijt

sexy-vrouw-zwart-wit

Je hebt van die weken, dan ben je gewoon helemaal je ‘mojo’, je sex appeal, kwijt. Wat je ook aan trekt, hoe je ook loopt, fiets, danst of lacht, je voelt je gewoon een spook. Sta je in de kroeg te lonken naar die leuke gast, heeft hij alleen oog voor je veel te sexy vriendin die, ondanks twee kinderen en een trouwring om haar vinger, haar mojo blijkbaar nog niet verloren heeft. Regelmatig krijg ik dan ook het ‘Bridget Jones- gevoel’ over me heen. Dat je denkt: net niet. Wel leuk, maar gewoon net niet.

Klapperende eierstokken

Niemand begrijpt dat JIJ geen vriend hebt. “Nee?” “Goh…” wat resulteert in uren lange analyses met vriendinnen hoe dat dan toch zo komt. En daarna komt de acceptatiefase, van gemiddeld een dag of 2 om je vervolgens weer volledig op je happy single bestaan te storten. Want dat zijn we toch allemaal? Al die vrijgezelle dertigers die met klapperende eierstokken door de stad fietsen. Je hebt bijna geen fietsbel meer nodig. Het frustrerende is, het zijn er ook zoveel! De concurrentie voor die ene leuke gast die nog vrij rond loopt is daardoor dan ook enorm. Ik zei het al eerder; het jachtseizoen is geopend.

Club Abe

Zo stond ik laatst in club Abe. Ik moet zeggen, iets te hipperdepip voor mij. Typisch zo’n plek die nieuw is en ingewijd moet worden door de trendsetters en wannabe-trendsetters van de stad. Aan BN’ers niet te kort, en ook de VIP hoeken waren goed gevuld. Als ik ergens slecht tegen kan dan zijn het VIP dingen. Very Import Person. Very Important Portemonnee zul je bedoelen. Want als je geen pak met flappen op zak hebt dan kan je het mooi shaken met die VIP tafel van je.

Anyway, dan sta nog steeds met je mojo van lik me vessie op die dansvloer. Ik kijk om me heen en verbaas me over de klaarblijkelijke laatste mode. De mooiste meiden lopen op hardloopschoenen en een soort houselegging door de tent alsof ze op een catwalk lopen. Uit het aantal dat voorbij komt die avond maak ik op dat ze niet direct uit de sportschool toevallig hier terecht zijn gekomen, maar dat dit de nieuwste trend zal zijn. Dit laat ik toch even aan me voorbij gaan, besluit ik.

Besefmomentje in de Reguliers

Ergens op drie uur spot ik het snoepje van de week. Je hebt wel eens van die avonden dat alles spontaan en vanzelf gaat. Vanavond niet. Mijn zelfvertrouwen voelt de bui al hangen en maakt zich snel uit de voeten. Het mispoes gevoel maakt zich van me meester. Ik voel me ineens totaal niet op mijn plek hier in mijn stippeltjes jurk en bloem in mijn haar. Een cocktail of drie later besluit ik dat iedereen het prima af kan zonder mij en wandel naar mijn fiets, die ergens op het Leidseplein is blijven plakken. Onderweg, wandelend door de Reguliers besef ik me hoe bijzonder en vrij deze stad eigenlijk is en wordt spontaan verliefd op de charmes van la città.

Blijburg; mijn publiek

De volgende dag lig ik lekker met mijn vriendin op strand Blijburg. Wat een verademing; geen VIP’s, geen rode lintjes en geen fancy personeel met interessante oortjes. Ook de doorbitch is in geen velden of wegen te bekennen en I love it! Het is een heerlijk rommeltje met een nonchalante hippie vibe en een onderbezette bar. Ik geloof dat ik hier toch beter tot mijn recht kom.

Als ik ’s avonds in de spiegel kijk zie ik een ontzettend verbrande kop. Ik vermoedde al zo iets. Ik lijk eerder Rudolph the red nose reindeer dan een spook. Of dat nou echt in mijn voordeel zal werken weet ik niet, maar je valt in ieder geval wel op. Dan komt die mojo vanzelf wel weer….

 

Foto: Flickr – Maria Georgieva

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.