Ken je dat? Die ene man (of vrouw), waar je bijna een nek-verdraaiing van krijgt als hij langsloopt. Die ene persoon in jouw omgeving die er toch wel erg appetijtelijk uitziet en daarnaast ook nog best leuk, lief en aardig is? Maar ook de persoon die gewoon een relatie heeft waardoor je dus dondersgoed weet dat het alleen kijken, kijken en niet kopen is.
Ik had dus ook zo iemand. Een man waar ik enorm om kan lachen, die er meer dan leuk uitziet en iemand die ook op andere vlakken volledig aan mijn zoekcriteria voldoet. Op zich al knap dat een dergelijke man bestaat, want ik ben echt de makkelijkste niet. Dus in mijn optiek was dit mijn onbereikbare prins op het witte paard.
Kijken, kijken en niet kopen
Ook het kijken, kijken en niet kopen beviel me wel. Op die manier kon ik er heerlijk over fantaseren, zonder dat mijn muurtje in gevaar kwam. Ideaal! Maar dan komt opeens het moment waarop hij terloops laat vallen dat hij weer vrijgezel is. Dat hij en zijn “meisje” uit elkaar zijn. Ik kon er echt niets aan doen, maar ik kreeg spontaan een glimlach op mijn gezicht. Gemeen he! Hoorde ik dat nu goed? Is hij vrijgezel? In de zin van; weer op de markt? Duizend radartjes gingen tegelijk door mijn hoofd. Wat leuk, wat geweldig, wat… Fuck… en wat nu?
Dus deed ik waar ik goed in ben. Als een halve debiel ging ik de meest lompe grapjes maken. We waren ook niet echt op een plek die “gemaakt” was om te flirten en de tijd was beperkt. Alsof je in de supermarkt elkaar kort spreekt en binnen die paar minuten een onvergetelijke indruk achter moet laten. Nou, dat is me gelukt hoor!
Mijn acties waren memorabel
In een paar minuten tijd kreeg ik het voor elkaar om minimaal drie stompzinnige opmerkingen te maken, tijdens het lachen te “knorren” EN kon ik nog maar net voorkomen dat er tijdens het lachen speeksel richting zijn gezicht werd gelanceerd. Wat voor een indruk zou dat zijn als hij gelijk al onder mijn spuug zou zitten? Nog een geluk bij een ongeluk dat er op dat moment geen snottebel uit mijn neus schoot, want ook dat zou een echte actie voor mij geweest zijn. Dus ja, ik kan wel zeggen dat mijn acties memorabel waren, maar dan niet op een goede manier. Ik denk niet dat hij nu zou staan te springen om een keertje af te spreken.
Flirten… hoe dan?!
Het is nu in ieder geval wel duidelijk dat ik door mijn vrijgezelle jaren het flirten helemaal verleerd ben. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik daar nooit echt een ster in geweest ben. Om de een of andere reden verander ik standaard in een verliefd tienermeisje die indruk probeert te maken en dat doe je dan uiteraard op de meest onmogelijke manieren. Ik zet mezelf gewoon standaard gigantisch voor lul.
Achteraf heb ik uiteraard de grootste mond tegenover mijn vriendinnen. Oh, “dat varkentje zou ik wel even gaan wassen”. Ondertussen heb ik nu al honderd keer die telefoon opgepakt en ook net zo snel weer neergelegd. Ik ben voor de duvel en zijn ouwe moer niet bang, maar een simpel berichtje sturen, daar ben ik dan weer te schijterig voor. Daarbij, wie zegt dat hij dat al zou willen? Wie zegt dat hij daar op zit te wachten? En wat moet ik dan zeggen?
Iemand hier een creatieve openingszin? Ik kan nu namelijk wel wat inspiratie gebruiken!
_________________________________
Lees hier alle blogs van Helga!
