Vrijgezel en alleenwonend
En toen was ik terug bij af. Single en alleenwonend. Alleen dan nu dertig jaar. Eenjarig project Dirk heb ik de deur gewezen, maar dit is nog vers en pijnlijk genoeg om een rebound te willen.
En wel nu, denk ik op dinsdagavond. Ik neem niet eens de tijd om mijn profielomschrijving in te vullen op een Amsterdamse datingsite; ik gooi mezelf meteen de online vleesmarkt op. ‘Plop’, 2 ‘views’ van bekenden, die deze ongewenste ontmoeting waarschijnlijk net zo gênant vinden als ik, en een ‘winkie’ van een ex. Twee onbeantwoorde berichten aan de enige twee hunks en een shitload aan berichten van nerds verder, laat ik dit incestueuze netwerk even voor wat het is.
Ik scroll mijn vriendenlijst op Facebook door. Wie zou ik altijd nog willen doen? Soort bucketlist.
Mark
Mark! Hoe kan ik die nou vergeten, daar had ik een jaar geleden sowieso werk van gemaakt als ik vrijgezel was geweest. Ik pak de draad op van ons berichtenverkeer van precies een jaar geleden. Hij hapt!
Een week later zit ik tegenover hem in een kroeg in Amsterdam, met mijn nonchalante look waar ik stiekem echt wel zorg aan heb besteed. Het scheermes heeft voor de zekerheid ook zijn werk gedaan. Je weet maar nooit en ik heb in mijn relatie toch een bepaald libido opgebouwd dat na een paar weken droogstand parten is gaan spelen.
Nadat we maar liefst vier uur hebben gekletst (lees: ik non-stop als een geit om hem heb gelachen) vraagt hij of ik zin heb om bij hem een ijsje te eten. En zo geschiedde, we ‘aten een ijsje’ .
Als ik thuis kom en mijn mail check, zie ik een ‘winkie’ van een van de hunks die ik wat stuurde op de datingsite en een bericht van knap, vers vlees.
De beer is los!
xxx Pien
