Op de verjaardag van één van mijn beste vriendinnen besloten we de stad in te gaan. Ze was 28 geworden en dat moest natuurlijk uitgebreid gevierd worden met veel drank, goede muziek en haar meiden. Zo gezegd zo gedaan. Rokjes aan en gaan!
In de bar
In de bar waar we stonden werd het steeds drukker en menig knappe man kwam binnen stappen. We keken onze ogen uit en sjanste erop los. Beetje sjansen, dansen en aan iedereen vertellen dat onze single friend die dag jarig was. Door iedereen werd ze op handen gedragen, gezoend en overladen met gratis drankjes. Helemaal leuk! We hadden de avond van ons leven!
Vage bekende
Op een gegeven moment stapte er iemand de bar in die ik vaag ergens van kende, maar ik had geen idee waarvan. Een vriendinnetje van mij had het meteen in de gaten en zei: “Wat zit je die jongen nou toch de hele tijd aan te staren” “Ja ik weet het, ik ken hem ergens van maar geen idee waarvan” antwoordde ik. “Dan loop je toch naar hem toe en vraag je: Ken ik jou niet ergens van?” zei ze lachend. We lagen in een deuk, want hoe afgezaagd is die zin?! No way natuurlijk dat ik dat ging doen! Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht, maar de drang om te weten waar ik hem nog van kende bleef aanwezig.
Whelp!
Gelukkig had hij blijkbaar hetzelfde gevoel en stapte even later op me af: “Jij bent toch Thessa?” Oh chips! “Uuhm ja” antwoordde ik zwaar verbaasd. Hoe wist hij in hemelsnaam mijn naam? En waar ken ik deze man van?? “Je weet niet meer wie ik ben he?” vroeg hij. “Nee sorry, ik heb geen idee.” “Weet je dan echt niet meer dat wij een paar jaar geleden gedate hebben? vroeg hij lichtelijk teleurgesteld. Oh no, my worst nightmare: met iemand gedate hebben en misschien ook wel gezoend hebben (of nog erger, nee dat zal toch niet?) en het dan niet meer weten! Wat een hel!
Hij wist mijn halve leven op te sommen
Ik verontschuldigde me, hij wist alleen nog alles over mij. Waar ik toen werkte, wat mijn ouders toen deden, met wie ik allemaal omging. En ik? Ik had enkel en alleen het idee hem ergens vaag van te kennen. Maar hij, hij wist gewoon even mijn halve leven op te sommen. “Ik vond je toen heel erg leuk en snapte niet waarom ik niks meer van je hoorde” Oh boy, maak het nog even erger! Ook op deze vraag kon ik geen antwoord geven. Ik wist niet eens dat we gedate hadden laat staan dat ik antwoord kon geven op de vraag waarom ik nooit meer heb teruggebeld.
Mijn slechte geheugen
Ik vond het sneu maar ook wel weer grappig tegelijk. Mijn geheugen laat mij namelijk nog al erg vaak in de steek door mijn vitamine B12 tekort en ik kan er daardoor echt niks aan doen als ik dingen niet meer weet. Mijn vrienden zijn daar inmiddels aan gewend maar deze lieve jongen had daar natuurlijk niks aan. Hij wilde antwoorden en ik kon die hem niet geven. “Wat hebben we dan gedaan op onze date?” vroeg ik hem. “We hebben hier op het plein toen een drankje gedronken” en hij wees naar buiten. “Hebben we ook gezoend?” vroeg ik hem nieuwsgierig “Nee, dat niet, je gaf me geen kans die avond.”
Heb ik hém laten lopen?!
Wel zonde eigenlijk dat ik hem toen der tijd heb laten gaan. Hij zag er goed uit, hij was zeker wel mijn type, had een goede baan, een eigen huisje en een leuk leven zo te horen. En ik schijn nooit meer wat van me te hebben laten horen. De hele avond hebben we staan kletsen. En ik heb denk ik wel 1000 keer mijn excuses aangeboden dat ik niet meer wist wie hij was. Dat ik stom was om zo’n leuke jongen te laten lopen. We hebben erom gelachen, geknuffeld en gedanst. En daarna? Daarna heb ik nooit meer wat van hem gehoord. Mijn verdiende loon denk ik.
XOXO Thessa
_________________________________
Lees hier alle blogs van Thessa!
Foto: Shutterstock – Ammentorp
