Liefdesverdriet verwerken; hoe doen mannen dat?

relatie-verbreken

Het mannenpanel laat zich vandaag uit over de kwestie hoe zij liefdesverdriet verwerken. Vrouwen gaan eten bij liefdesverdriet, maar wat doen de mannen? Stappen, bier drinken en keihard werken? Of vullen zij het anders in?

Het panel

Het panel bestaat dit keer enkel uit redacteuren van verschillende mannenwebsites!

Mark (26), Nieuwe Revu
Jeroen (33), Biernet.nl
John (28), DailyBase.nl
Wout (26), Kwetsbare Held
Markie, PrutsFM

Wat ik doe bij liefdesverdriet?

Wout: Op het moment dat ik verdriet heb om een vrouw, zoek ik meteen mijn beste vrienden of ouders op om erover te praten. Ik heb geen moeite om mijn gevoel te delen of te laten zien als iets mij pijn doet.

Jeroen: Ik denk toch dat ik in de kroeg aan de bar ga hangen met een lekker speciaal biertje en een goede vriend. En bij beide bezigheden wordt het onderwerp ex-vriendin uiterst zorgvuldig vermeden.

John: Ik zeg ook: Zuipen met vrienden. Een middelmatige mokkel uit de kroeg mee naar huis nemen voor een vreemde one-nightstand.

 

“Het onderwerp ex-vriendin wordt zorgvuldig vermeden”

 

Markie: Als ik liefdesverdriet heb, dan ga ik ook dit samen met mijn vrienden wegdrinken in de kroeg. Waarschijnlijk gaan mijn vrienden er dan alles aan doen om mij te koppelen aan een vrouw uit die kroeg. En het mooie is, liefdesverdriet is een goed verhaal om een vrouw mee te versieren.

liefdesverdriet-verwerken

Mark: Ikzelf stort mezelf in het vrijgezellenleven. Een avond of drie achter elkaar. Daarna besef je dat je met vluchtige contacten en liters alcohol weinig kan opvullen. Vervolgens is het uitzitten geblazen.

Wout: Ik kan over het algemeen wel behoorlijk snel dingen accepteren zoals ze zijn en verder gaan. Ik ga nooit achter een vrouw aanlopen. Het kan pijn doen, maar uiteindelijk zijn er meer vrouwen op de wereld. Ik geloof dan ook niet in de ware.

Mark: Vluchten in je werk is meestal ook een erg goede remedie. Nee, we eten dus niet huilend kilo’s ijs weg op de bank.

 

“Nee, we eten geen kilo’s ijs weg op de bank”

 

Jeroen: Alles waarbij je je verstand op nul kan zetten en je niet hoeft na te denken is een goede remedie: Op de bank hangen met een biertje, een bak Nasi en Babi Roedjak, Formule 1 of een voetbalwedstrijd.

Wout: Maar ik denk ook wel dat mannen over het algemeen te veel hun gevoelens wegstoppen en stoer willen zijn. Ik vind het pas stoer als je deze juist wel deelt. Is ook belangrijk om ergens overheen te komen trouwens.

John: Ach ja, stiekem een traantje trekken als we alleen zijn. Verder games spelen, jointjes roken met veel fastfood. Afleiding dus!

 

Foto 1: Shutterstock – Stefanolunardi
Foto 2: Shutterstock – Deklofenak

12 Comments

  • Hoi,

    Mijn naam is Michelle vd Berghe en relatiecoach op Liefdesverdriet.NL.

    De meeste mannen hebben vaak de neiging om oftewel zich helemaal op te sluiten, of vaak naar de fles te grijpen. Dat is natuurlijk heel logisch in een toch wel emotionele periode in je leven.

    Oprecht kan ik je aanbevelen om dit allemaal niet te doen. Je gaat je verdriet hier heus niet mee verwerken. Op de korte termijn misschien wel, maar op de lange termijn gaat het je alleen maar schaden.

    Een betere optie is te werken aan jezelf. Geef jezelf ook gerust de tijd om verdrietig te zijn. Huil maar goed uit, dat mag!

    Je lichaam is zo ingesteld dat het zich automatisch herpakt (een bepaalde stof wordt aangemaakt dat je terug opgewekt laat voelen) na een serieuze huilbui.

    Gezonde voeding, sporten en praten met je familie en vrienden zijn de succestechnieken om je verdriet sneller te verwerken en te accepteren.

    Hartelijke groet,

    Michelle vd Berghe

  • Beste Michelle,

    Ik ben zo´n man die zich niet afsluit en het ook niet op een zich lam zuipen, overmatig werken of iets vergelijkbaars zet. Toen ik eergisteren van S. te horen kreeg dat ze onze relatie per direct zou beëindigen en er nooit een toekomst voor ons zou zijn, begon ik nagenoeg onmiddellijk te huilen. Haar vervolgens met stalen gezicht geuite verwijt dat ik op diende te houden met jammeren, maakte het alleen maar erger. Daar we elkaar nog regelmatig tijdens een cursus zullen ontmoeten, gaf ze me meteen te verstaan dat ze daar geen traan van me wilde zien; de consequentie zou zijn dat ze onmiddellijk met de cursus zou stoppen. Voor mij onbegrijpelijk hard … maar gelukkig vind ik buiten de cursus om de ruimte voldoende tranen te laten vloeien (en als de aandrang er is, doe ik dat ook tijdens de cursus). Huilen is voor mij een ´geaccepteerde´ reactie en helpt me óók bij de verwerking van liefdesverdriet.

    Hartelijke groet,

    Henk

  • Me hart doet zoveel pijn me ego heeft een enorme klap gekregen. Ik begin aan mezelf te twijfelen, verschillende gedachten gaan er door me heen. Ben ik wel een leuke jongen ? Ben ik wel aantrekkelijk ? Zal ik ooit nog verliefd op iemand kunnen worden. Me hele leven is in elkaar gestort, ik krijg steeds meer het idee dat er niks meer van me terecht zal komen met als grootste angst dat ik me ex ooit zie met een nieuwe vriend en dat ik dan geen meter opgeschoten ben. Dan zal zij ook wel denken dat ze toch de juiste keuze heeft gemaakt. Ik snap liefde niet meer, ik was bereid me hele leven te geven ik hield van haar superveel. En ik word aan de kant gezet alsof het de dagelijkse gang van zaken is. Het meest pijnlijke is dat ik haar verder zie leven alsof er niks aan de hand is, terwijl ik kapot ga van de pijn ik word er fysiek en mentaal bijna ziek van. Realistisch gezien zal ik hier ooit overheen komen maar ik ben zo bang dat het immens lang zal gaan duren en ik weet niet hoelang ik dit aan kan, ik ben gewoon bang dat ik gek word. Vrienden zeggen me dat dit het beste is en dat er zat vrouwen zijn, dat is misschien ook wel zo maar ik voel me er niet beter door. Ik heb laatste weer geprobeerd contact op te nemen met me ex maar haar reacties waren zo kortaf en koud dat de pijn alleen maar erger werd. Ik probeer het van me af te schudden en ik wil hier graag wat tips eni advies hoor aub. Ps. sorry voor het lange verhaal.

    • @Jack, met exact hetzelfde probleem zit ik nu de laatste maand ook. Ik had met een heel lief meisje een, nogal, prille relatie van ongeveer twee maanden.

      Nu is het vaak dat er richting die periode twijfels komen ( hoorde ik na de tijd) over of je nog wel iets voelt voor diegene. Aan mijn kant was het gewoon helemaal prima, helemaal tot over mijn oren verliefd en ik wou de rest van mijn leven gewoon met haar delen ( ik weet het wel heel snel, maarja als het gevoel goed is)

      ‘Ik begin aan mezelf te twijfelen, verschillende gedachten gaan er door me heen. Ben ik wel een leuke jongen ? Ben ik wel aantrekkelijk ? Zal ik ooit nog verliefd op iemand kunnen worden. Me hele leven is in elkaar gestort, ik krijg steeds meer het idee dat er niks meer van me terecht zal komen met als grootste angst dat ik me ex ooit zie met een nieuwe vriend en dat ik dan geen meter opgeschoten ben. Dan zal zij ook wel denken dat ze toch de juiste keuze heeft gemaakt. Ik snap liefde niet meer, ik was bereid me hele leven te geven ik hield van haar superveel. En ik word aan de kant gezet alsof het de dagelijkse gang van zaken is. Het meest pijnlijke is dat ik haar verder zie leven alsof er niks aan de hand is, terwijl ik kapot ga van de pijn ik word er fysiek en mentaal bijna ziek van.’

      Ik quote jou, omdat ik echt letterlijk exact hetzelfde meemaak nu, en op een punt zit dat ik niet meer weet wat ik moet doen. Er zijn zelfs heel rare gedachten in mijn hoofd gekropen, die ik nooit verwacht had ooit over te kunnen nadenken.

      Ik ben er nu (een maand later) nog helemaal kapot van en weet mij geen weg meer te banen door de verschillende gevoelens.

      Gaat dit wel over ?? 🙁 🙁 hou nog zoveel van haar en wil haar het liefste terug in mijn leven ( al zie ik haar bij sporten nog wel heel vaak) Ik zie ook dat ze haar eigen leven heel snel oppakt en eigenlijk totaal (wat ze zegt, maar ik aan haar ogen anders kan zien ) geen gevoelens meer kan uitdrukken.

  • Hoi Jack,

    Wat vervelend om te horen. Helaas zijn wij geen experts op dit gebied, maar wel ervaringsdeskundigen. Liefdesverdriet is altijd super heftig en lijkt nooit over te gaan. Gelukkig heeft ervaring geleerd dat dit uiteindelijk wel zal overgaan en er echt een moment komt waarop je de wereld weer wat kleurrijker ziet en zelfs weer oog hebt voor andere vrouwen.

    Tot die tijd is het een kwestie van ‘uitzitten’, er veel over praten en er op uit gaan met je vrienden. Het contact met je ex kun je wellicht het beste nu even vermijden, dit doet meestal alleen maar extra veel pijn.

    Heel veel sterkte en hopelijk zie je het snel weer zonniger in!

    Hartelijke groet!
    Fleur

  • Iedereen uit het natuurlijk op een andere manier, maar die vreselijke pijn is waarschijnlijk voor iedereen hetzelfde 🙁
    Maar ben het er wel mee eens dat er gezondere manieren zijn, voor jezelf, om ermee om te gaan. Geen alcohol of wegvluchtgedrag, wel in jezelf zoeken en voelen wat je voelt.

  • Ik denk dat de psychologie immens veel schade heeft gedaan, door te stellen dat het altijd ‘aan de ander’ ligt, aan de omstandigheden, aan je sociale status, aan je bloedgroep, aan je zielige jeugd en vul verder maar in. En dat daarom je emoties onbeteugelbaar zijn…. en dat ‘het’ over je komt.

    Onzin. De Bijbel leert (en ik praktiseer dat ook, het maakt het leven zo veel rijker, blijer en stabieler!), dat het begint in je DENKEN. Het is een keuze.

    Depressie is alleen mediteren op het negatieve.

    Ik kan niet ergens gaan waar ik niet eerst ben geweest in mijn gedachten!
    Je kan niet verleid worden met wat je niet denkt. Je kiest zelf vandaag… wat ik morgen ben.

    Simpel. En het werkt, het Woord van God is levend en krachtig!

    • Hoi Nick,
      ongelooflijk dat ik dit lees. Ik ben net weer alleen en was mijn geloof al verloren toen mijn ex en ik nog bij elkaar waren. Het klinkt heel raar, maar door jouw bericht vertrouw ik weer op God en ik voel me al een stuk relaxter.
      Heel veel dank
      H

  • Het is inderdaad heel erg fijn om jezelf gewoon te focussen op iets anders en je verstand op 0 te zetten. Dat heeft mij dan ook echt heel erg goed geholpen toen ik zelf liefdesverdriet had. Het van je af schrijven helpt in mijn geval ook echt heel erg dus ik ben blij dat ik in ieder geval een uitlaatklep heb. Ik merk wel dat ik overigens snel verlang naar een nieuwe liefde maar dat doe ik maar niet, niet eerlijk voor mijzelf en niet eerlijk voor de ander aangezien het dan een rebound relatie zou zijn

  • Hai!
    Ik ben N, 24 jarige vrouw.
    Ik heb net een relatie van 1,5 jaar achter de rug (ter info, hij woont in een andere stad, dus even snel langsgaan kan niet) In het eerste jaar ging het super, verliefd, we misten elkaar als we elkaar even niet zagen enz.
    Op een gegeven moment kreeg m’n vriend een full-time baan + eens in de 2 weken doet hij vrijwilligers werk bij een poppodium en 1x in de week band rep. Dus je snapt wel dat ik hem steeds minder zag. We spraken elkaar ook bijna nooit. Als we elkaar zagen zeiden we bijna niks. Dat is uiteraard de schuld van ons beide, we hadden er samen over moeten praten.
    Maar goed, vorige week donderdag stuurde ik hem een Appje “hou je van mij?” Niet de beste aanpak, maar moest het weten. De volgende dag hebben we even heen en weer geappt en heeft hij er via whatsapp een einde aangemaakt met de reden “hou wel van je, maar niet genoeg, ik voel niet wat ik zou moeten voelen” enz. Op zich begrijpelijk, maar waarom heeft hij nooit wat gezegd. Zaterdag heb ik hem een lange mail gestuurd met daarin hoe ik me voel, zonder reactie te verwachten. Toch kreeg ik reactie en hebben we even heen en weer gemaild. Daar kwam uiteraard niks uit. Ik wilde nog afspreken om als volwassene nog even te praten, maar hij heeft pas over 1,5 week ergens tijd, wat mij best pissig en verdrietig maakt, want dat face to face praten is voor mij heel belangrijk. Dinsdag heb ik het laatste mailtje gestuurd met daarin dat het best laf is dat hij heeft gewacht tot ik iets zou zeggen zodat hij het uit kon maken. En dat het jammer is dat hij niet genoeg om mij geeft om af te spreken. Best een vervelend mailtje dus. Meteen spijt van ook. Daarna niks meer gehoord en ik doe m’n best ook niks te sturen. Nu vraag ik me af wat hij nou precies voelt, want wil het hem niet zelf vragen. Waarom heeft hij nooit eerder iets gezegd, dan had ik me erop kunnen voorbereiden of misschien nog iets kunnen doen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.