Het is weer lente! De zon die schijnt, de vogels fluiten en de bloemen komen allemaal weer uit de grond. Heerlijk. Bij de eerste zonnestralen zit ik direct met mijn snufferd buiten om de broodnodige vitamine D op te snuiven. Gelijk met die eerste paar mooie dagen begint het bij mij te kriebelen. En nee, niet door beestjes op plaatsen waar je die niet wilt hebben, maar gewoon de lentekriebels. Niet alleen mijn tuin ondergaat een metamorfose….
Dag berenvachtje, hallo melkflessen!
Mijn huis en tuin ondergaan, zodra ik de kans krijg, een metamorfose inclusief grote beurt en ik ook. Althans, ik onderga alleen de metamorfose. Die grote beurt kan ik me allang niet meer heugen. Zelfs het boekje van mijn jaarlijkse APK ligt verstoft en vergeeld in een laatje. Maar goed. Enthousiast haal ik dus mijn berenvachtje, waar ik de hele winter trots op gespaard heb, er weer af om vol trots naar mijn witter dan witte melkflessen te kunnen kijken. De schaar gaat in mijn dooie punten en ook mijn kunstmatige intelligentie wordt weer aangevuld met wat blonde streepjes. Ik zie mezelf al weer helemaal zitten in de zon, met een wijntje en een goed boek. Dag berenvachtje, hallo melkflessen!
Bezoekje aan de orthopeed
En wat was ik blij dat die lentekriebel dit jaar vroeg begonnen waren! Ik moest namelijk van de week naar het ziekenhuis. Ik heb namelijk ’s werelds meest vreselijke voeten en ondanks het interne ijzerwerk wat erin geplempt is, zal ik mijn schone schuiten nooit meer in een leuk hakschoentje kunnen wurmen en mag ik eens in de zoveel tijd de orthopeed weer verblijden met mijn glimlach. Verleden week was het dus weer tijd. Vrolijk van het heerlijke weer ga ik eerst foto’s laten maken. Al jaren worden mijn voeten op de foto gezet dus ik weet precies wat er gaat komen.
Ik moet wat????
“Dan mag u alles uitdoen behalve uw ondergoed en dan komt mijn collega zo bij u”. EHM, U ZEGT WAT?!?!!? “Ik geloof dat je je vergist, ik kom namelijk voor mijn voeten, dus ik mag mijn sokken uittrekken zal je bedoelen?”
Vervolgens krijg je doodleuk de vraag of je zeker weet of je voor je voeten komt. Ik kon daarop niets anders zeggen dan dat ik zelf echt wel weet waar het pijn doet. Ik ben gelukkig nog niet seniel genoeg om mijn rug en mijn voeten met elkaar te verwarren. Na wat telefoontjes bleken zowel mijn voeten als mijn rug op de foto te mogen en mocht ik me dus alsnog uitkleden.
Daar sta je dan. In je Snoopy ondergoed….
Leuk, ahum. Daar had ik dus even niet op gerekend. Dus daar stond ik dan. In mijn tien jaar oude Snoopy oma onderbroek. Je kent ze wel, het soort dat vreselijk lekker zit maar wat er werkelijk niet meer uitziet. Het soort waar kleine gaatjes aanzitten, het elastiek rafelt en het ooit witte plaatje wat erop staat volledig grijs en smoezelig is geworden. Met dus als klapper op de vuurpijl het woord: SNOOPY op mijn billen gedrukt. En dat in combinatie met mijn totaal platmakende, niet flatteuze maar wederom oh zo lekker zittende Zeeman Bh-tje, echt zo niet sexy.
Ma flodder de X-rated versie
Dus de eerste keer in weet ik het hoe lang dat een man mij in mijn ondergoed ziet, zie ik er uit als Ma flodder de X-rated versie. Letterlijk en figuurlijk. En nee, de situatie is er niet naar om sexy te zijn, maar toch. Ik was dus in ieder geval blij dat ik een paar dagen daarvoor het scheermes had gepakt om mijn berenvel te trimmen. Anders was het echt een ME TARZAN NOT JANE verhaal geworden.
Foto: Pexels
?