Het jaar waarin ik welgeteld twee keer op date ben geweest en 0,0 scharrels aan de haak heb weten te slaan. Het jaar waarin ik mijn seksleven het best kan beschrijven als een boek. De laatste pagina van een boek wel te verstaan. Je weet wel, het deel waar staat: Het einde. Zonder begin, zonder middenstuk, alleen het einde. Als ik terugdenk aan mijn nachtelijke escapades van 2017 dan denk ik gelijk aan een feestje op de Noordpool. Het is er koud en niemand komt er!
Kerst
Mijn kerst vier ik ook dit jaar weer gezellig bij mijn ouders en zelfs het nieuwe jaar ga ik verwelkomen in mijn ouderlijk huis. Hartstikke gezellig overigens, want ik heb echt schatten van ouders. En op die manier kan ik me tenminste klem zuipen aan de flessen wijn om vervolgens kruipend naar mijn eenpersoons bed te gaan. In mijn oude kamer, waarbij de Forever Friends beer op de muur me breed lachend aankijkt. Heerlijk het leven van een vrijgezel!
Single zijn in december
December is de enige maand van het jaar dat ik weleens spijt heb van bepaalde beslissingen. Hou me ten goede, niet van het feit dat bepaalde exen nu verleden tijd zijn hoor. Nee, wat dat betreft heb ik eerder van die momenten waarbij ik me afvraag wat ik er ooit in hemelsnaam in heb gezien, maar goed. December is wel de enige maand van het jaar waarin mij afvraag of vrijgezel zijn wel zo fijn is. Of ik er niet goed aan zou doen om toch eens een leuke vent aan de haak te slaan. Mijn goede voornemens zijn dan ook steevast niet dat ik wil afvallen, maar dat ik wil aankomen. Een kilo of 75/ 80 schoon aan de haak zou leuk zijn. En als die 80 kilo dan ook nog eens zelfstandig is, ambities heeft en ook nog eens kan koken, dan ben ik verkocht.
Eisen
Verder heb ik niet veel eisen hoor. Al kan ik een man in uniform niet weerstaan. Het liefst eentje die minimaal de helft van het jaar op een actieve missie is, waarbij er uiteraard geen levensgevaarlijke situaties plaatsvinden, maar wel een waarbij hij minimaal de helft van het jaar in een of ander Saharazand happend land zit. Eentje zonder ouders of ouders die zo ver weg wonen dat eens per jaar Skypen met de kerst voldoende is om ze tevreden te houden. En dan niet van die reisluchtige types die zich door een Robert Ten Brink over laten halen tot een tripje naar dit koude kikkerlandje zodat ik er vervolgens drie weken mee in huis zit. Nee, gewoon het type schoonouders; Ik zit goed waar ik zit en heb vooral geen behoefte aan veel contact. Dat zou wel leuk zijn.
Mits…
Mits hij dan natuurlijk met de decembermaand wel precies hier is want anders zit er alsnog niets anders op dan naar die Forever Friends poster te kijken. Dus mochten jullie een vriend (uiteraard niet jouw eigen vriend, maar een vriend), broer, neef, etc hebben die aan bovenstaande voldoet? Dan zie ik zijn foto en sollicitatie graag verschijnen.
Verder wens ik jullie allemaal een heel gelukkig en gezond 2018. Bedankt voor het lezen van mijn blogs en hopelijk tot volgend jaar!
_________________________________
Lees hier alle blogs van Helga!
Foto: Shutterstock
