Annette leidt zoals dat in de volksmond genoemd wordt een ‘burgerlijk leven’. En ze vindt het heerlijk. Ze vertelt ons over de overstap van hippe Amsterdamse naar poepluier-queen.
Stappen, reisjes en drinkfestijnen
Nog geen 2 jaar geleden hing mijn leven aan elkaar van feestjes, drinken en uitbrakken. Ik woonde in de Pijp, vlak bij de Albert Cuypmarkt. Net als mijn vriendinnen overigens. Elk weekend wisten we elkaar te vinden, we hadden een vaste prik van Café Schilders naar Het Paardje en als we dronken genoeg waren dan belandden we vaak nog in La Bastille.
Dan heb ik nog niet eens verteld over mijn vele reizen waar een gemiddelde dertiger jaloers op zou zijn; skiën in de Rocky Mountains, leeuwen spotten in de Serengeti, snorkelen op Bali en taxi’s aanhouden in New York. I did it all!
Keerzijde
De keerzijde van dit leventje was dat ik hard moest werken. Heel hard werken. Zo hard dat ik de vrijdag nodig had om helemaal te ontladen, zaterdag te brak was om überhaupt iets te ondernemen en zondag nog gauw iets van de buitenlucht probeerde op te snuiven om vervolgens de rest van de week weer op kantoor te zitten. Door alle drukte vergat ik dat ik tussendoor ook nog op zoek moest naar een leuke vent. Bovendien, de mannen die ik met deze levenswijze tegenkwam waren vaak enkel uit op seks, dus een vaste relatie zat er niet echt in.
Burgerlijk typje
Geheel onverwacht ontmoette ik Joris 2,5 jaar geleden op de bruiloft van een vriendin. We raakten al snel aan de praat, dronken champagne en biertjes en hadden de grootste lol. De klik die we vanaf het eerste moment hadden is nooit meer weggegaan. Al vrij snel vormden we een stabiel koppel en 8 maanden later werd ik ongepland zwanger. We besloten direct om er volledig voor te gaan. Zo werd mijn zolderkamer in de pijp verruild voor een benedenwoning met tuin in Haarlem, mijn kapotte stadsfiets voor een autootje en de stapavonden voor het voeden van de kleine. En een kat.
Tegenwoordig hou ik me dagelijks bezig met het opruimen van de spullen van Fee, snotneuzen, haar en ons eten klaarmaken, de kat op tijd naar binnen roepen en dit alles probeer ik te combineren met mijn inmiddels parttime baan. Ja, een echt burgerlijk typje aldus mijn vriendinnen. Maar ik heb meer uitdaging dan ooit tevoren!
Of ik gelukkig ben?
Als je 2,5 jaar geleden mij gezegd had dat ik er nu zo bij zou zitten had ik je waarschijnlijk keihard uitgelachen. Maar in feite wist ik niet hoe gelukkig ik met zo’n bestaan kon zijn. Vriendinnen denken dat ik niks meer meemaak, maar omdat ik niet meer elk weekend in de Surprisebar te vinden ben, betekent dit niet dat mijn leven opgehouden is.
Ik geniet van de ontwikkeling die ik onze Fee zie doormaken, haar eerste stapjes, gebrabbel, de liefde van Joris en mijn eigen mini kruidentuintje. Vriendinnen zie ik nog geregeld, dan gaan we vaak lekker uitgebreid eten en kletsen we aan één stuk door. Ik heb mijn ideale leven gevonden en ben gelukkiger dan ooit te voren!
Foto: Flickr – Nicola Romagna
Vanwege privacyredenen zijn alle namen gefingeerd
Leuk verhaal, erg herkenbaar! Elke fase heeft z’n charme toch! Ik heb nooit spijt van mijn stapavondjes gehad, maar ben blij dat het nu niet meer elk weekend ‘moet’..